تقویت سیستم عصبی با داروهای گیاهی

          بیماری پارکینسون (Parkinson Diseas-PD) در رده دوم بیماری‌های سیستم عصبی بعد از بیماری آلزایمر می‌باشد. پارکینسون از بیماری‌های رایج سیستم عصبی می‌باشد که منجر به تخریب‌ سلول‌های آن می‌شود. پارکینسون نوعی بیماری ناتوان‌کننده و تحلیل‌برنده است که باعث از بین رفتن سلول‌های عصبی دوپامینرژیک (Dopaminergic) و کاهش سطح دوپامین در بدن می‌شود. از بارزترین ویژگی‌های این بیماری، کاهش سلول‌ها در چند ناحیه سیستم عصبی و تجمع نوعی پروتئین در ساقه مغز، نخاع و دیواره آنها می‌باشد.

بروز بیماری پارکینسون در فرد مبتلا منجر به:

• اختلال در عملکرد میتوکندری
• استرس اکسیداتیو
• فعال شدن مرگ برنامه‌ریزی‌شده سلول (آپوپتوز) و در نهایت
• تخریب سلول‌های سیستم عصبی

می‌گردد.

مهمترین دلایل بوجود آمدن آن عبارتند از: افزایش سن، عوامل محیطی و عوامل ژنتیکی. میزان شیوع این بیماری در افراد بالای 50 سال در حدود 2 درصد گزارش شده است.

بیماری پارکینسون معمولا با اختلالات حرکتی از جمله:

• سفتی عضلانی
• لرزش در حال حرکت یا مشکل در شروع حرکات
• افت کیفیت خواب و استراحت
• آکینزی یا آهسته‌شدن ناخودآگاه حرکات
• ضعف در حفظ تعادل و محدود شدن حرکات ناخودآگاه طبیعی بدن

همراه می‌باشد. در اثر این بیماری، بین 50 تا 70 درصد نورون‌های سیستم عصبی از بین می‌روند.

          درمان رایج بیماری پارکینسون شامل لوودوپا (Levodopa) است که اثر درمانی این دارو با پیشرفت بیماری کاهش می‌یابد. به همین دلیل در حال حاضر، استراتژی پیشگیری و یا محدود کردن پیشرفت بیماری با حفاظت از دوپامین و جلوگیری از مرگ نورون‌ها مورد توجه بسیاری قرار گرفته است.

          شواهد فراوانی نقش عفونت‌ سیستم عصبی را در بروز بیماری پارکینسون تائید می‌کنند. تحقیقات نشان می‌دهند که میکروگلیا نقشی کلیدی در پیشرفت این بیماری بازی کنند و این می‌تواند برای درمان پارکینسون بسیار امیدوارکننده باشد. مطالعات in vitro نشان می‌دهند که عصاره گانودرما لوسیدوم به طور قابل توجهی باعث جلوگیری از تولید عوامل التهابی در سطح DNA می‌شوند.

          علاوه بر این، عصاره گانودرما لوسیدوم باعث کاهش جذب و تحلیل رفتن دوپامین ترشح شده می‌شود که همانطور که ذکر شد از عوامل بروز بیماری پارکینسون می‌باشد. در نتیجه، پیشنهاد شده است که استفاده از فرآورده‌های غنی‌شده با عصاره قارچ گانودرما لوسیدوم، ممکن است یک گزینه امیدوارکننده برای درمان پارکینسون از طریق مهار و کاهش التهاب باشد.

          نتایج تحقیقات، تاثیر مثبت عصاره‌های پلی‌ساکاریدی قارچ گانودرما لوسیدوم را در حفاظت از نورون‌های دوپامین سیستم عصبی و افزایش بقای آنها را به خوبی نشان داده و ثابت کرده‌اند که ترکیبات موجود در این گیاه با اثرات آنتی‌اکسیدانی خود می‌توانند از سلول‌های سیستم عصبی در برابر سمیت عوامل خارجی و عفونت‌های آن، از طریق خواص ضد التهابی، محافظت کنند.

          داده‌های جمع‌آوری شده نشان می‌دهند که عصاره گانودرما لوسیدوم ممکن است باعث افزایش بقای سلول‌های سیستم عصبی، رشد آنها و همچنین تسهیل در بازیابی آسیب‌های مغزی شود. با استناد به مطالب ذکر شده، می‌توان در آینده انتظار داشت که استراتژی‌های درمانی ضد پارکینسون با استفاده از داروهای مشتق شده از گانودرما لوسیدوم به کار گرفته بشوند.